کد مطلب:106913 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150

حکمت 214











[صفحه 601]

(هر كه شرم بر او جامه ای بپوشاند، دیگران عیبش را نبینند). كلمه ی ثوب را استعاره برای شرمی كه فراگیر انسان است، آورده، و با استعمال كسوه استعاره ترشیحی به كار برده است. مقصود آن است كه فضیلت حیاء باعث ترك عیبها و دیده نشدن عیب در شخص دارنده ی این فضیلت می شود و یا این كه اگر (شخص با حیا مرتكب یكی از صفات ناپسندی شود كه آن را عیب می داند، نهایت پرده پوشی را نموده و تلاش می كند تا آن را پنهان دارد، به این گمان كه مردم آن را نمی بینند.


صفحه 601.